Het eerste stempeltje

'Primero'. Met luide stem geeft de jongeman aan, dat dit het eerste stempeltje is in onze pelgrimspaspoort. Het klinkt alsof het een hele eer is om die eerste stempel te mogen zetten. In zijn kantoor. Er loopt wel meer personeel rond, maar hij heeft het voorrecht om die historische handeling te mogen verrichten. Nauwkeurig wordt de datum ingevuld bij het stempel. Zo, die pakken ze ons niet meer af. Nu doen we pas echt mee. Niet meer het gevoel van doelloos rondfietsen. Vanaf nu is het loon naar werken. Weer een gedeelte volbracht, dan 'bats' een nieuwe stempel in het paspoort. Tenminste als op die plek van bestemming een gediplomeerde stempelaar aanwezig is. Een slaapadres waar ze dit mogen doen. Maar hier in Fuentes de Cantos mogen ze dat. In deze herberg. Een herberg waar je eerste klas en tweede klas kunt overnachten. Slapen in een aparte kamer of op zaal in een stapelbed. Gezamenlijk gebruik van douche en toilet, keukentje, recreatieruimte (lezen, tv kijken). Er is zelfs een zwembadje op de smaakvol ingerichte binnenplaats. Gezamenlijk gebruik van voorzieningen kan betekenen, dat je op een ander moet wachten. Wij hoeven op niemand te wachten. We zijn als laatste binnen gekomen en .......we gaan de andere morgen ook als laatste weer weg. Er is dan niemand meer. Behalve wij en het personeel is er geen sterveling meer te bekennen. Allemaal al weer op pad. Kamers worden al weer schoongemaakt, witte lakens wapperen al vrolijk aan de waslijn en vloeren worden met de routine van elke dag aangeveegd. Onze fietsen staan nog wat hinderlijk op de binnenplaats.

Maar dan zijn wij ook zover. Klaar voor het vervolg. We nuttigen nog een ontbijt in de lokale kroeg en doen nog een paar boodschappen, maar zijn dan vertrokken. Het is op en neer naar Zafra. Direct bij het verlaten van Zafra een stuk omhoog. Op een onverharde weg met steenslag. Die vervolgens weer over gaat in een weg met geribbelde betonplaten. Een wasbord. Niet omhoog maar dalend. Loeisteil, met scherpe bochten. Je krijgt kramp in je vingers van het continue remmen. Met hoge snelheid vallen we het dorpje binnen. Onder de indruk van de eigen kamikaze-actie en door even niet goed op te letten, rijden we hier fout. We herstellen de fout door een stukje drukke provinciale weg te nemen en via uiteindelijk de EX 362 in Fuente del Maestre te komen. Extra kilometers, dat wel. Dan is het nog 17 km naar onze eindbestemming Almendralejo. Een saaie weg. Geen schaduw, veel zon.
In de berging van het sjieke maar goedkope 'Hotel Espagna', staan nog twee Hollandse fietsen. Nou ja fietsen? E-bikes. Met de e-bike op de camino. Kan dat eigenlijk wel? Dan krijg je toch geen stempel?