Een dagje in het paradijs

Een vrije dag Zo voelt het als we na het ontbijt in de kroeg het centrum van Salamanca binnen lopen. Het werkende deel van de stad is druk in de weer met mapjes onder de arm. Grote en kleine winkels zien er uitnodigend uit. En wat vooral op valt is, dat de stad zo schoon is. Al dat moois van de stad in een goed onderhouden omgeving. Aantrekkelijk voor toeristen en die zijn er dan ook volop. En wij ook. We beginnen ons een beetje te verplaatsen in onze mede-toerist. Verplaatsen in een wereld waarin je niks hoeft te doen. Als wij toch elke dag helemaal niks zouden doen. Zou ons dat voldoende bevrediging geven, 4 weken lang. Zou je in het paradijs ook zo kunnen lanterfanten.

Eenmaal met beide voeten weer op aarde, belangrijkste constatering na een dagje Salamanca: 99 van de 100 toeristen voeren geen klap uit. Vrolijke hoedjes en vlotte petjes, handige schouder-rug-zakjes, zonnebril, camera. Lopen de highlights bij langs of stappen in zo'n lollig treintje voor een rondritje door de mooie stad. Een rondje met een gids kan natuurlijk ook. Het zal je werk maar zijn. Stadsgids. Menige gids kijkt bij voortduring vertwijfeld achterom. Hij of zij is er lang niet altijd zeker van of iedereen hem/haar -of het parapluutje - wel volgt. Zeker achterin de groep is sprake van anarchistisch, ondermijnend gedrag. Naarmate zo'n tocht duurt wordt die groep 'saboteurs' steeds groter. We kwamen zeker twee gidsen tegen, die op zoek waren naar hun groep. Is dit het einde van de fysieke gids en zijn dit geen kansen voor de digitale gids.

Je hebt dus werkvolk, toeristen, winkelverkopers. Voeg daar nog 35 % van de stadsbevolking aan toe, studenten. Dan heb je een stad met een levendige uitstraling. In een prachtig decor van oudheden, voornamelijk kerken, immens grote kathedraal, beelden van beroemdheden die nauw met de stad verbonden zijn en plaza's. En misschien wel de mooiste Plaza Mayor van heel Spanje. Salamanca is een topstad. Aanbevolen. Zeker om een dagje weer bij te komen, zoals wij. Maar weet u, een dag door een stad lopen is ook heel erg vermoeiend. Zijn we woensdag toch weer blij dat we weer kunnen zitten. In het zadel. Met opnieuw weer een stempel in ons pelgrimspaspoort. Volgende halte is Zamora. We liggen voor op ons schema, dus een vrije dag zit er ook wel weer in.